life is good.

HET geluid

Het is half twee als ik wakker schrik maar niet van een nachtmerrie. Ik ga op mij rug liggen en sluit mijn ogen weer, hopelijk slaap ik zo weer in. Maar dan opeens hoor ik het probleem. HET geluid… En nee, niet het geluid van Q-Music waarmee ik dagelijks om 6:45 uur mee wakker wordt maar een ander geluid. Het geluid waar iedereen een hekel aan heeft, die je de hele nacht teistert en je tot waanzin drijft. Dat wat je dagenlang blijft achtervolgen als je een beetje ongeluk hebt. Alleen verwacht ik dit niet eind oktober/begin november. Dit is iets voor de zomer, niet voor de herfst. Nu zou ik er geen last meer van moeten hebben, het geluid zou weg moeten zijn.

Dood.

Met mijn slaperige hoofd stap ik uit bed, doe het licht aan en pak een van mijn schoenen; een rode All-Star. Een schoen met een platte zool is een must voor dit probleem. Ook pak ik een zaklampje voor de wat donkere plekken in mijn kamer. Eerst kijk ik rustig naar het plafond, niets te zien. Dan kijk ik op de deur, de muren, foto’s, kasten en tik ik de gordijnen zachtjes aan maar nog steeds geen zicht van HET geluid. Na 20 slopende minuten rondsluipen ben ik het zat en voordat ik weer ga slapen kijk ik nog op een laatste plek. Achter mijn kleine LCD-TV. En ja hoor, daar zit HET geluid. HET geluid dat mij wakker heeft gemaakt. Die kleine, irritante zoemende MUG! Al vijf dagen achter elkaar zit er een mug op mijn kamer (gisteren zelfs twee), en iedere nacht sla ik dat beest weer dood met een van mijn schoenen. Ik plet het, ruim het op in een stukje Wc-papier en spoel het door het toilet.

Dood, weg.

Net zoals deze mug, die ik na vijf pogingen en 30 minuten succesvol heb weten te pletten. Met een gerust hart kruip ik weer mijn bedje in, dat helaas niet meer zo warm aanvoelt als toen ik eruit kwam… Gelukkig slaap ik de rest van de nacht goed en sta ik ’s ochtend zonder problemen om 6:45 uur op. Totdat ik onder de douche sta en een verschrikkelijk litteken zie van de avond ervoor: een muggenbult. ‘’Een mug? Ach, die steken toch niet meer!’’ hoor ik al mijn vrienden al zeggen. Dit is anders wel het bewijs dat niet alle muggen het voor gezien houden. De meesten gaan in deze tijd van het jaar langzaam dood…

Maar ja, sommige mugjes moeten gewoon even geholpen worden.

Het is al bijna vier weken geleden dat ik dit schreef en sindsdien heb ik geen last meer gehad van muggenbulten. Toch kwam ik gisteren tot de verschrikkelijke ontdekking dat er nog steeds muggen op mijn kamer zitten. De gelukkige is gisteren na een harde klap op de grond gevallen en doorgespoeld in de WC…

With Love,

Evy

Ode aan Nikon

En ja hoor, ik ben al twee keer vergeten iets te posten… Soms heb ik helemaal geen behoefte aan school, maar helaas hoort het er wel bij...

Nu beloof ik echt dat ik twee keer per week iets zal plaatsen. Foto’s, filmpjes, artikelen, whatever!

                                        

Iedereen kent wel die Nikon reclames. Die met de I am… teksten en al een jaar lang worden uitgezonden voor de Nikon  D3100, D5000, D5100 en de Nikon Coolpix S1000, S3100 en S3000. Maar er is één ding wat die reclames zo populair en herkenbaar maakt: het liedje!

                                                                 Mijn prachtige Nikon camera!

Welcome Home, van Radical Face. Het origineel is nog leuker en mooier dan de ingekorte versie van de reclames. Het vierenhalve minuut durende liedje is perfect om bij weg te dromen of om mee keihard mee te zingen!

Omdat ik zeker een persoon ben die mee wilt zingen, of in ieder geval de tekst uit het hoofd wil kennen, heb ik hieronder een filmpje met de lyrics (songtekst) geplaatst. Kunnen jullie ook meezingen.  ;-)

With Love,

Evy



A touch of grey...

With Love,

Evy